Urbanfotograaf brengt tweede fotoboek uit

Spanning voor mooie plaatjes

ERMELO - Hoewel geen inwoner van Ermelo meer, heeft Martin ten Bouwhuijs toch veel objecten in Ermelo gefotografeerd. Ten Bouwhuijs is naast zijn werk bij GGz Centraal, Urbanfotograaf. Hij reist met z’n camera door Europa om oude leegstaande gebouwen, woningen en panden te fotograferen.

Recent fotografeerde hij nog Garage Broekhuis, net voordat de slopers hun werk deden. Zo heeft Ten Bouwhuis ook foto’s gemaakt in verzorgingshuis Rehoboth, de VAD-garage en de Feithenberg op Veldwijk. De Urbanfotograaf bracht in 2013 zijn eerste boek uit: The World of Urban Decay, een boek met 150 pagina’s met paginagrote fullcolour foto’s, die hij de afgelopen jaren in tal van leegstaande gebouwen in Europa had gemaakt. Een letterlijke vertaling van de titel is: de wereld van de vervallen stad. Recent kwam The World of Urban Decay 2 uit. De foto’s van alle panden en locaties zijn te zien op zijn website: http://www.martintb.nl

Illegaal

Martin ten Bouwhuijs: ,,Of het illegaal is wat we doen? In principe is 80-90% inderdaad illegaal, omdat we namelijk niet weten wie de eigenaar van de panden is en dus ook niet aan wie we toestemming moeten vragen. Heel soms kunnen we iemand achterhalen, maar in het buitenland is het vrijwel altijd zonder toestemming. Toch zijn er plekken waar we extra voorzichtig zijn, daar wil je niet met de politie in aanmerking komen. Duitsland is heel streng, maar ook Hongarije. We waren daar eens bij een oude elektriciteitscentrale. Die stond naast een nog werkende centrale. Dus hebben we iemand daar aangesproken en keurig een afspraak gemaakt. Kregen we een mooie rondleiding. Dan loop je toch wel wat relaxter rond, hoor. Maar aan de andere kant is dan de spanning natuurlijk ook een beetje weg. In Nederland en België zijn we wel een beetje uitgekeken, maar in voormalig Oost-Duitsland is nog veel te zien. In Italië zijn er weinig mensen die deze hobby hebben en daar kunnen we dus meestal ongestoord ons ding doen. Er staat relatief veel, redelijk ongeschonden, leeg. Hoe je de locaties en panden ontdekt? Nou, gewoon veel kijken, lezen en zoeken. Maar soms mis ik ook wel wat hoor. Bijvoorbeeld vlak bij huis, hotel Stadsdennen in Harderwijk waar nu Van der Valk zit. Heb ik gewoon gemist, was ineens weg. Jammer.’’

Textiel

,,Vroeger, toen ik in Enschede naar school fietste, kwam ik elke dag langs de oude leegstaande textielfabrieken. Ramen kapot enzo, prachtig. Ik droomde dan al wel van stiekem naar binnen te gaan, maar dat durfde ik toen nog niet. Maar later, in 2004 zag ik een keer een paar van die gasten en omdat fotografie toen ook al mijn hobby was, ben ik op zoek gegaan. Mijn eerste foto’s maakte ik bij Villa Erica in Voorthuizen. Ik maakte in het begin wel 10.000 foto’s in een jaar, nu ben ik wel kritischer geworden en dat scheelt de helft. Het zoeken naar locaties is leuk. Als je iets gevonden hebt, is dat al de eerste kick. Maar ergens wil je er dan ook wel in. Kom je er dan ongezien in en is het ook nog mooi, dan is dat ook weer een kick. Altijd spannend of je alleen bent, of dat er ergens een zwerver ligt of koperdieven bezig zijn. En als je dan weer buiten staat met mooie plaatjes dan is het wel feest.’’

Politie

,,We willen het liefst snel erin en er dan ook weer snel eruit. En dan bij voorkeur voor de aanrijtijd van de politie. En dat doen we dus goed want we zijn nog nooit in de problemen gekomen. Hoewel… In Brugge zijn we een keer opgepakt, hebben we de hele ochtend op het politiebureau gezeten en werd alles doorzocht. Het bleek achteraf dat er veel leegstaande panden in de fik waren gestoken, dus toen men ons zag uitstappen bij een leegstaand pand, dachten ze de daders te hebben. Maar op dat gedoe zitten we natuurlijk niet te wachten. Een echte Urbanfotograaf maakt alleen foto’s en laat alles staan zoals het was. We nemen ook niets mee. Het is toch ook niet van ons? Maar soms kriebelt het hoor, vooral als je weet dat het daar al zo lang staat of ligt. Ik kreeg een keer een berichtje van iemand die vroeg om de foto’s die ik in een leegstaand huis had gemaakt, van internet te halen. Het bleek van haar grootouders te zijn en er stonden nog allemaal mooie spulletjes in dat huis. Ze was niet blij dat dit zo open en bloot op internet stond want ze waren nog met de afhandeling bezig. Dat begreep ik dan ook wel, maar wat ik niet snapte was dat het weken later nog steeds in dat huis stond.’’

Schijterig

‘’Tijdens zo’n buitenlands tripje ga ik altijd met dezelfde maat. Is ook wel prettiger en als er wat zou gebeuren in zo’n leeg pand, dan ben je blij dat er iemand bij is. Er is namelijk altijd een risico want we lopen vaak in heel slechte panden. Dan voel je de vloer onder je nog wel eens flink deinen. Meestal valt het wel mee, dan zak je maar tot je enkel door de vloer of zo. Maar het zal je gebeuren dat je een paar meter naar beneden stort. Er zijn wel fotografen die alles doen voor een foto. Klimmen langs gevels omhoog omdat daar wat moois achter zit. Bij ons moet er wel een deur of raam openstaan, waar we door heen kunnen. Wat dat betreft zijn we ook wel heel voorzichtig, schijterig zelfs. Maar het is wel hobby, hè?’’
Het boek: The World of Urban Decay 2 is uitgegeven door Schiffer Pub Ltd. Het is te bestellen via Bol.com en Amazon.nl. De prijs is 35 euro. ISBN/ISBN13: 9780764352560