Afdrukken

'Mijn ogen hebben meer gezien dan mijn ziel eigenlijk kan dragen'

ERMELO - Ermelo’s fanatiekste straatdiender gaat de Veluwe verlaten. Jelle van Heerikhuize gaat terug naar de schoolbanken voor een HBO-opleiding politiekunde. ,,Dit is een prachtige kans, ik ben gek op wetgeving en vind leren leuk. Met mijn 17 jaar straatervaring kan ik de gecomprimeerde versie volgen en rond ik het als het goed is in 2,5 jaar af.” In een uitgebreid interview vertelt Van Heerikhuize hoe hij zich aan Ermelo is gaan hechten.

Van Heerikhuize begon veertien jaar geleden in Ermelo met zoals hij het zelf schetst ‘iets meer haar en minder rimpels’ aan zijn taak om het dorp veiliger te maken. ,,Inmiddels ben ik 37, vader van prachtige kinderen. Ik ben me nu bewuster van de risico’s die ik loop en kan ik beter relativeren.” De wijkagent werd bekend door zijn Twitterberichten, bijna 14.000 Tweets om precies te zijn. „Het is een eenvoudige en laagdrempelige manier om mensen te bereiken,” vertelt hij. ,,Het heeft me veel gebracht, maar ik heb het bereik van Twitter soms ook onderschat.” Sindsdien is hij wat terughoudender. In zijn dienstauto rijdt Van Heerikhuize door de winkelstraat. Hij zwaait naar ondernemers die hij met regelmaat ontmoet vanwege winkeldiefstallen of overlast van drugsdealers. ,,Ik heb de afgelopen veertien jaar mooie dingen kunnen doen in Ermelo. Als wijkagent sta je met twee voeten in de klei. Vanaf de eerste dag heb ik genoten van dit mooie gebied, van het bruisende dorp met zijn feesten en van de mensen die heel erg met hun tijd meegaan.” Van Heerikhuize twitterde de afgelopen jaren foto’s van zonsopkomst op de Ermelosche Heide, van overstekend wild en van de verboden wapens die hij in beslag nam. Sinds de bekendmaking van zijn vertrek via sociale media, wordt hij overspoeld met persoonlijke berichtjes. ,,Ik ben daar echt door verrast en ontroerd, dit had ik niet verwacht.”

Echt luisteren

De wijkagent rijdt verder en hoort zijn naam roepen: ,,Hé Jelle!” Jongelui op het terras zwaaien en nodigen de wijkagent uit om aan te schuiven. ,,Ondanks dat sommigen een boete van mij kregen, bleven ze tot op heden altijd met me in gesprek. Oprecht geïnteresseerd. En dat is geheel wederzijds." Als wijkagent is hij zeer benaderbaar en luistert hij naar mensen. ,,Daarmee bedoel ik echt luisteren.Ik vind het prachtig om met mensen in gesprek te zijn, ook al staan de standpunten en ideeën ver uit elkaar. Je hoeft het niet samen eens te zijn om een mooi gesprek te kunnen voeren. Maar daardoor weet je wat er speelt in je dorp en ken je veel mensen." Een prettige bijkomstigheid is dat Jelle van Heerikhuize een fotografisch geheugen bezit. ,,Ik onthou kentekens, gezichten, automerken; als ik ze eenmaal gezien heb, vergeet ik ze niet meer.” Zo heeft hij al menig crimineel van de straat gehaald. Iets waar hij nooit over zal twitteren zijn suïcides. „Ik heb er best een aantal meegemaakt in Ermelo en ik kan je zeggen dat went nooit.” Op de vraag waar hij nou echt het verschil kon maken, vertelt Van Heerikhuize: ,,Als het leven van mensen gitzwart kleurt, bijvoorbeeld omdat we slecht nieuws komen brengen, dan is dat het moment waarop we echt van meerwaarde kunnen zijn. Om later van mensen terug te horen, dat ze de wijze waarop je hen opgevangen hebt, erg hebben kunnen waarderen, dat is heel waardevol. Om mensen op dat moment te helpen, dat is het mooiste van mijn werk, daar kan geen aanhouding tegenop.”

Geraakt

Van Heerikhuize is een realist. Hij weet als geen ander dat ieder huisje zijn kruisje heeft. ,,In veertien jaar hebben mijn ogen meer gezien dan mijn ziel eigenlijk kan dragen,” zegt hij, denkend aan situaties waarbij huiselijk geweld speelde. ,,Ik hoefde op dat moment helemaal geen vader te zijn om me te realiseren dat het met die kinderen helemaal niet best was.” Van Heerikhuize is geraakt door juist deze kant van zijn werk. ,,Waar ik echt wat heb betekend? ,,In een straat waar twee gezinnen bijna ten onder gingen aan de overlast van een buurvrouw met psychiatrische problematiek. De gezinnen, met enorm veel begrip voor het ziektebeeld, waren de wanhoop nabij. In samenwerking met enkele professionals heb ik grote invloed gehad op het verloop van deze casus, waarbij alle mensen uiteindelijk enorm veel levensvreugde hebben ervaren. De vrouw kwam uiteindelijk weer thuis te wonen en er bloeide een waardevol en menselijk contact op.” Van Heerikhuize parkeert de politieauto op ’t Weitje. ,,Wat heb ik hier vaak met veel plezier gestaan, in uniform weliswaar. Maar wat een prachtige feesten heeft Ermelo. Mensen komen uit de Randstad vanwege het uitgaansklimaat. Ik denk dat ik zeker nog wel eens een feestje kom bezoeken.”

Collega's

Hij kent het dorp als zijn broekzak, geeft gas als hij iets ongewoons ziet. De wijkagent heeft een drugsdealer op de korrel. ,,Drugs wordt meer en meer geaccepteerd. Dat probleem kunnen we niet oplossen, maar we hebben in Ermelo wel goede maatregelen om overlast aan te pakken. Wat dat betreft ben ik blij met de aanpak van deze gemeente.” Hoezeer Van Heerikhuize en zijn collega’s ook hun best doen, criminaliteit zal er altijd blijven. Frustrerend? ,,Nee, wat belangrijk is is een integrale aanpak en goede samenwerking. Daar hebben we mooie stappen in gemaakt. Dat is goed gelukt.” De wijkagent heeft collega’s die een posttraumatische stressstoornis hebben gekregen door hun werk. ,,Dat is verschrikkelijk,” stelt hij. ,,Belangrijk in dit werk is dat je gesteund wordt door het thuisfront. Maar alleen collega’s weten wat je doormaakt. Zij weten hoe het voelde, hoe het rook. Het is heel belangrijk om elkaar tot steun te zijn.” De komende maanden duikt Jelle van Heerikhuize in de boeken. De afgelopen tijd kon de Ermelose wijkagent meermalen snuffelen aan het geven van workshops, hij houdt ervan kennis over te dragen. ,,Mijn drive is gericht op het geven van sturing en teams meenemen in nieuwe ontwikkelingen.” Van Heerikhuize wil deze kansen pakken en de HBO opleiding volgen. Het gevolg is dat hij Ermelo gaat verlaten. ,,Dat doe ik niet stiekem,” lacht hij. ,,Ik schud nog veel mensen de hand en wil iedereen die dat wil de kans geven om afscheid te nemen. Ermelo heeft een plekje in mijn hart veroverd en ik kom nog zeker eens terug naar dit prachtige dorp.” Hij wil tot slot alleen nog zeggen: ,,Blijf oog hebben voor elkaar en stel elkaar wat vaker de vraag ‘Hoe gaat het nou echt met je?’