Afdrukken

De column van de vakantieforens

ERMELO - Hebt u ook een hekel aan afscheid nemen, ik in ieder geval wel. Toch moet ik ieder jaar weer afscheid nemen van 'onze caravan'. In oktober sluiten wij de boel af om meestal begin april in het jaar erop weer terug te komen. Want hoewel we het hele jaar op de camping kunnen vertoeven, is dat in onze aluminium caravan niet echt een pretje in de koude wintermaanden.

Dat afsluiten is een heel ritueel kun je wel zeggen, een hele onttakeling ook. Rondom de caravan wordt alles opgeruimd, eventueel gepoetst en weggeborgen. Gelukkig kan het meestal in etappes, aangezien Hans en ik toch ook nog maar genieten van de laatste herfstdagen in het bos, op de hei en in Ermelo.
Genieten bijvoorbeeld van de herfstkleuren en de herfstzon. En wanneer de zon schijnt door de bomen, dan kom je op een gedicht:
Brandend vallen zonnestralen
door bomen die al kalen
een geweldig kleurenpalet
wordt op beeld gezet
niet door verf en kwast
geen foto legt het vast
het wordt gevangen door ogen
die dit bewonderen mogen.
Terug naar de caravan, die al kaal oogt, terug naar het opruimritueel. Alle levensmiddelen worden tegen het licht gehouden, opgemaakt, ingepakt of bewaard. Want je moet zeker geen glazen potten met boerenkool laten staan, want dan kom je in april voor leuke verrassingen te staan.
In de hoop dat de kleding niet zo vochtig wordt pakken we de kleding in plastic kratten.
Een vaste prik in deze laatste oktoberdagen is de kerstshow bij Hendriks. Heerlijk om de sfeer te proeven en wat kerst op te snuiven. Ook heel fijn om vast wat Sinterklaascadeautjes te scoren.
Dan is de koek wel op en breekt de laatste dag aan. Buiten was het al onttakeld, nu begint het binnen ook. De matrassen gaan omhoog en de boel wordt nog een keer goed gezogen, schoongemaakt en gedweild. Alle kussens van de bank gaan van de wand af en worden op de stoelen gelegd.
Ziet u het voor u, naargeestig! We zetten vochtvreters neer in emmers met kattengrit, want wanneer een vochtvreter overloopt dan duurt het heel lang voordat je dat vocht weer uit je planken hebt. Zo leer je iedere keer bij. Uit de koolmonoxidemelder en de rookmelder worden de batterijen gehaald en ze worden goed ingepakt, want deze melders kunnen slecht tegen vorst.
Het gas wordt afgesloten en de geiser ingepakt. De hoofdkraan van het water gaat uit en Hans laat de leidingen leeglopen. Al de kranen gaan open en ik ga met een elektrisch luchtbedpompje de leidingen doorblazen net zolang totdat Hans een bons geeft op de caravan. De leidingen zijn leeg en winterklaar. Het toilet wordt nog een keer doorgespoeld en we doen beetje antivries in de toiletpot (overigens hebben we weer een nieuwe tip: ruitenvloeistof, is toch iets minder belastend voor het milieu).
Ik strijk nog even het vlaggetje wat altijd op het hondenhok hangt wanneer wij in onze residentie verkeren en we gaan. Met toch wel een beetje een kriebel in mijn buik, want afscheid nemen, ik ben er niet voor in de wieg gelegd. Dag caravan, dag camping, dag Ermelo, tot volgend jaar!

Bea de Bruin-Bijl