'Dit gaat ongelooflijke gevolgen hebben'

Allerleukste stukje schooltijd is afgepakt 

ERMELO - De weken buiten de schoolmuren waren zwaar voor juf Quinta en juf Angelique. Ze zijn dan ook blij dat ze maandag weer terug kunnen naar hun eigen klas op De Klokbeker. Openhartig vertellen ze hun verhaal. ,,Toen wij op non actief werden gezet was het eerste wat wij zeiden tegen elkaar dat dit ongelooflijke gevolgen gaat hebben voor de kinderen.”

De juffen hebben niet eens normaal de dag af kunnen maken en fatsoenlijk de kinderen gedag kunnen zeggen. De actie van de Vereniging Protestants Christelijk Onderwijs (VPCO) om de twee leerkrachten voor de klas weg te halen, zagen ze absoluut niet aankomen. ,, We hadden juist het idee dat de school redelijk in stabiel vaarwater was gekomen, ondanks dat we nog geen vaste directeur hadden. We waren weer aan het bouwen.” Het overplaatsingsbesluit van de VPCO werd vorige week tijdens een kortgeding ingetrokken en de rechter stelde dat niks de terugkeer van de beide juffen meer in de weg stond. Quinta en Angelique sprongen een gat in de lucht toen ze woensdag dit bericht kregen.

Allerleukste stukje

Na de Meivakantie begonnen de leerkrachten van groep 7 en groep 8 aan een spannende periode met de kinderen. ,,Met name groep 8 die aan de slag gaat met de musical. Eigenlijk is dit het allerleukste stukje van je schooltijd.” Maar dat liep dus anders. Het voelde voor de leerkrachten alsof ze de kinderen hadden voorgelogen. ,,Wij wisten net zo goed niks, net als de kinderen. Zij wisten niet welke leerkracht er nu voor hun klas zou staan. Het was een hele ‘rommelige’ periode. Wij hadden het zo anders voor ons gezien en de kinderen zo'n andere tijd gegund. Dit is van hen afgenomen en kunnen wij nooit meer opnieuw doen.”
Het vertrek van de leerkrachten hakte er in. Ze vertellen: ,,In de periode dat we niet op school waren, wilden we graag contact met de kinderen. Maar we wisten niet goed wat er wel of niet kon en mocht. Dat maakte ons erg onzeker en verdrietig. Het versterkte nog meer het gevoel dat we de kinderen in de steek hadden gelaten. Via meerdere kanalen zochten ouders en kinderen contact met ons. We ontvingen veel berichten die ons intens verdrietig maakten, maar ook hoopvol en vooral strijdbaar om zo snel mogelijk terug te keren naar de klas.”

Onmacht en verdriet 

Verslagenheid, onmacht, frustratie en verdriet. Quinta en Angelique zijn letterlijk en figuurlijk onderuit geslagen. Tegelijkertijd kregen ze uit zoveel hoeken steun. ,,Lieve berichten, steunbetuigingen, collega's die volledig verbaasd waren, collega's die voor ons op kwamen, oud-collega's die contact zochten, bosjes bloemen, kaartjes en cadeautjes. Het gaf ons de kracht om vol te houden. Het heeft ons ontzettend goed gedaan en hielp ons overeind te komen. We hebben het per dag wel 38x opgegeven, maar konden hierdoor toch weer 39x opkrabbelen. We hadden elkaar gelukkig. Hoe vaak wij hebben uitgesproken dat we zo blij waren elkaar te hebben, ondanks dat we dit echt niemand gunnen.”

De ervaring bij de rechtbank was nieuw voor beiden. ,,Quinta was er nog nooit geweest,” lacht Angelique. ,,Ik alleen ooit eens voor maatschappijleer. Maar dit was natuurlijk van een hele andere orde. Spannend, emotioneel. Maar ook het moment waarop we weer perspectief kregen.” Ze willen niets liever dan de laatste weken van het schooljaar benutten om hun groepen 7 en 8 op een positieve manier af te sluiten. ,,Maandag gaan we in ieder geval samen met de kinderen beginnen en zorgen dat we deze weken ontzettend fijn en gezellig gaan afsluiten. Dit zal ongetwijfeld gepaard gaan met wat slingers en taart. En gaan daarna vanwege de hitte het gebouw met een bloedgang ontvluchten,” grappen ze met de weersverwachting in gedachten. De leerkrachten kijken nu vooral vooruit!

• Vorige
• Volgende