Aan tafel met ... vrouwen uit de Ermelose politiek

Praten over emancipatie

ERMELO – De journalisten van Ermelovannu.nl zaten vandaag, dinsdag 3 december, aan tafel In de Volksmond met een aantal vrouwen uit de politiek van Ermelo. Zomaar een dag, waarop natuurlijk niet alle vrouwen konden aanschuiven. Wel wethouder Esther Verhagen (VVD), Désirée Meijsen (VVD), Bea van 't Hul (PE)  en de raadsleden Anneke Knoppert (PE) en Folkje Spoelstra (CU).

Het werd een echte werklunch, waarbij de vrouwen hun visie en mening konden geven over vrouw en politiek in het algemeen en in het bijzonder over Ermelo. Allereerst mochten de politici hun ministerie en/of portefeuille kiezen en vervolgens aangeven wat zij wilden veranderen.

Esther Verhagen beet het spits af. Kort en bondig stelde zij minister-president te willen worden. ,,Niet vanuit macht of status zoals – met alle respect - bij mannen nog wel eens het geval wil zijn, maar om iets daadwerkelijk te kunnen veranderen''. Ze had twee boodschappen: dat politiek seksloos was omdat er zachte mannen en harde vrouwen waren. ,,Je bent die je bent.'' Als tweede had Verhagen een boodschap aan alle vrouwen: namelijk onafhankelijk te zijn. ,,Met het oog op het aantal scheidingen van nu - maar je kunt ook weduwe worden - gaat je leven op zijn kop als je de bijstand in moet. Het is niet vanzelfsprekend dat een man voor je zorgt. Daarom is mijn boodschap aan vrouwen: neem je verantwoordelijkheid maar zorg ook goed voor jezelf.''

Anneke Knoppert koos voor het ministerie Wonen. ,,Omdat iedereen het recht heeft goed en niet te duur te wonen, of het nu gaat om huur of koop. Wonen is een basisbehoefte. We hebben ons lang voor de mal laten houden met hypotheken van 110 tot 120 %.'' Desirée Meijsen wilde een ministerie van Veiligheid en Leefbaarheid. ,,We moeten af van de kopschoppers die er niet vanaf mogen komen met een lichtere straf. Ik ben voor een hardere aanpak.'' Bea van 't Hul stelde een geheel nieuw ministerie te willen invoeren: dat van meedoen door iedereen! ,,Mannen moeten emanciperen, het is toch zot dat we een woord hebben als 'papa-dag'. Het moet vanzelfsprekend zijn dat mannen mee zorgen in het gezin en dat de arbeidsverdeling eerlijker wordt. Het is triest dat dit nu nog nodig is. Heel langzaam zie ik wel verbetering, maar het zijn nog steeds de vrouwen die parttime werken.''

Folkje Spoelstra had voorkeur voor het ministerie van Jeugd en Gezin. Ook zij benadrukte het eerlijker verdelen van taken tussen man en vrouw. ,,Ook in een gezin met een gehandicapt kind hoeft het niet per se de vrouw te zijn die ervoor kiest korter te werken. Opvang kan door allebei gedaan worden, maar wordt vaak nog traditioneel ingevuld. Het is ook de aard van de vrouw die er vaker voor kiest thuis te willen zijn. Vrouwen zouden meer moeten toelaten dat mannen helpen en het dan accepteren dat zij het op hun manier doen.''

Participatiemaatschappij

Vervolgens ontspon zich een discussie over de opvoeding van zonen en dochters. Duidelijk werd dat de jongere generatie anders naar de maatschappij kijkt, minder verwacht en zich meer laat leiden door het moment van de dag. Ze hebben al veel en het daardoor misschien ook moeilijker. Voor Esther Verhagen was de 'wereld veranderen' een reden om de politiek in te gaan. ,,Ik wil de wereld zo niet achterlaten voor onze kinderen, we zorgen niet goed voor elkaar. We willen de wereld toch niet zo arm achterlaten. Ik heb zoiets van 'dat gaat niet gebeuren', daarin lijk ik op een leeuwin.'' Anneke Knoppert noemde dit juist de reden dat zij had gekozen voor de opvoeding van haar kinderen. ,,Raadswerk is mijn eerste betaalde baan. Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan en de kinderen zijn daardoor maatschappelijk betrokken en niet carrière gericht.''
Ook het onderwerp participatiemaatschappij werd aangeroerd. Hoe moet dat wanneer vrouwen langer en meer werken en hoe moet dat met de kinderopvang en mantelzorg? Dat laatste komt immers veel meer op vrouwen neer? De vrouwen bleken na wat discussie het unaniem met elkaar eens: er moet meer een beroep op mannen worden gedaan. Ook waren ze het met elkaar eens dat Ermelo een echt zorgdorp was. ,,Er wordt veel gedaan door de kerk en in eigen straat'', vond Folkje Spoelstra. Maar het hangt wel af hoeveel zorg er op je afkomt en hoeveel zorg je kunt delen met je familie. Want stel dat je enig kind bent? En als je al zorgtaken hebt naast je baan, kun je die van de buren er nog bij hebben? En hoe is dat over tien jaar wanneer de ouders echt oud zijn? Allemaal vragen waar niet een pasklaar antwoord op was te geven.

Bijstand

Dan kun je je afvragen of er niet meer beroep kan worden gedaan op mensen met een uitkering die misschien heel graag willen helpen maar nu veelal werkeloos en gefrustreerd aan de kant staan. Esther Verhagen ziet graag dat deze mensen gaan meedoen en worden betrokken, ook in zorgtaken. ,,We leven in een nieuw tijdperk, waarin we soberder en meer vanuit de intrinsieke behoefte nodig te zijn, gaan leven.'' Dat was Anneke Knoppert volledig met haar eens. ,,Een mooie socialistische gedachte, Esther. Het gaat inderdaad niet alleen om billen verschonen, dat is een verkeerd beeld dat we vaak schetsen van zorg aan je medemens.'' Van 't Hul wist zeker: ,,We willen allemaal wel geven, maar we weten niet precies wat nodig is. Een klein groepje wil misschien niet, maar deze mensen zullen straks merken dat zij als enigen nog boos rondlopen.''

Het uurtje werklunch was in feite veel te kort om alles te bespreken. De vrouwen kwamen tot de slotsom dat binnen de Ermelose politiek de partijen eigenlijk heel dicht tegen elkaar aan lagen. Natuurlijk kan het altijd beter, maar als het overal zo was als in Ermelo, dan hadden we een betere wereld, was de conclusie. Toch kwamen alle vrouwen steeds weer terug op het thema mannen. ,,Vijftig procent van onze doelgroep bestaat uit mannen. Het moet mogelijk zijn dat mannen niet gestraft worden in hun carrière wanneer zij meer zorgtaken op zich nemen. Daarin heeft de politiek wel degelijk een rol,'' aldus Verhagen. ,,Zelfs een partij als SGP is aan het emanciperen. Ook die vrouwen werken wanneer de kinderen groter worden,'' stelde Knoppert. Dat jongeren ook gestimuleerd moeten worden te participeren is een feit. Door vrijwilligerswerk leren zij van jongs af aan te ervaren wat je voor anderen kunt betekenen. Maar juist dat aspect wordt weg bezuinigd. De wethouder was ervan overtuigd dat de volgende generatie het verschil gaat maken. ,,Kijk naar de jongerenraad en hun rol in de sportclubs.''
Dat de overheid niet meer alles kan doen en betalen, daar waren alle politici het wel over eens. Een ideale wereld bestaat niet, maar willen we het zo veilig mogelijk maken en het algemeen belang dienen waarin we ook risico moeten incalculeren, dan moet de burger bereid zijn daar zelf ook wat in te willen doen. ,,Bijvoorbeeld door meer belasting te betalen, minder naïef te worden en zelf zorgen dat hij zijn deuren sluit en zijn fiets op slot doet,'' vindt Knoppert.

Tenslotte kwam ook alcoholgebruik onder jongeren aan de orde. ,,Dat wordt nog een hele uitdaging voor ouders '', stelde Verhagen. ,,Wel gek dat jongeren van 17 nu ineens de toegang wordt geweigerd tot een feestje, ook al drinken ze water,'' aldus Meijsen. Een bewustwordingsvraagstuk voor ouders, zeker nu men weet hoe slecht drank is voor de hersencellen en dat het zelfs kan leiden tot gedragsproblemen. Hiermee eindigde het gezelschap deze bijeenkomst met de wens dit onderwerp verder uit te diepen met de mannen uit de Ermelose politiek. Dus de heren politici mogen zich alvast opgeven voor de volgende tafel met Ermelovannu.nl