Aan elk verhaal zitten twee kanten

ERMELO – Gisteren publiceerden we het artikel over de hoge stikstofuitstoot van veehouderijen onder de titel ‘Ermelose kalkoenen zijn topvervuilers’. Volgens het onderzoek van Investico en De Groene Amsterdammer zijn een kleine groep veehouderijen verantwoordelijk voor onevenredig veel stikstofneerslag op natuurgebieden. En de Ermelose kalkoenenmester spant volgens het onderzoek de kroon. Vandaag ontving Ermelo van NU van de eigenaar van dit bedrijf een brief met daarbij de excuses dat gisteren zomaar de verbinding werd verbroken. ,,We werden aan alle kanten platgebeld en een cameraploeg stond voor de deur.’’

De eigenaar van het bedrijf schrijft:
Woensdag 25 november kwam ons bedrijf uitgebreid in het nieuws. Volgens onderzoeksbureau Investico zou de uitstoot van ons bedrijf net zoveel zijn als de verlaging van de snelheid naar 100 km/h op de snelweg. Wij zijn één van de kleinste kalkoenbedrijven van Nederland met relatief de grootste ammoniakuitstoot volgens het stikstofmodel Aerius. Dit komt omdat ons bedrijf zich middenin de natuur bevindt en ammoniak in de directe omgeving zou ‘neervallen’. Dit alles terwijl wij over de benodigde milieu- en natuurbeschermingswetvergunning beschikken.
Ons bedrijf bestaat al sinds 1986, al ruim voordat er stikstofwetten kwamen en voordat er Natura2000 gebieden bestonden. Het gebied rondom was destijds nog defensieterrein. Wij willen de rest van Nederland niet dwarszitten met 100 km op de snelwegen en wij willen de woningbouw niet blokkeren en wij hebben deze regels niet bedacht. Toch worden we mogelijk gedwongen om te stoppen. De overheid en de media doen namelijk voorkomen alsof de uitkoopregeling volledig vrijwillig is, terwijl het volgende in de regeling van minister Schouten staat: ‘Een onteigeningsprocedure wordt pas ingezet nadat de overheid heeft gepoogd het onroerend goed op minnelijke wijze te verwerven’.

Verder doen de overheid en de media voorkomen alsof de uitkoopregeling royaal is, maar dat is zeker niet het geval. In de huidige regeling komt er enkel een schamele gebouwenvergoeding en de dierrechten worden opgekocht. Achter deze schamele gebouwenvergoeding schuilt een vooropgezet plan. Jaren geleden zijn alle bedrijven binnen de 250 meter van de Natura2000 gebieden op slot gezet, met de belofte: ‘Wat er zit mag er blijven’, zodat er destijds geen planschade ingediend kon worden. Daarna was het wachten totdat de bedrijven vervallen, zodat ze later op een geschikt moment voor een appel en een ei opgekocht zouden kunnen worden.

Het zou eerlijk geweest zijn om de waarde van een bedrijf te bepalen op de vrije markt in het geval er geen overheidsingrijpen was geweest. In de huidige opkoopregeling komt er bovendien geen vergoeding voor het staken van de economische activiteiten. Als een websitebouwer zijn bedrijf verkoopt, krijgt hij hopelijk toch wel iets meer dan alleen een vergoeding voor zijn afgedankte PC? De provincie Gelderland vergoedt zelfs niet de peperdure ammoniakrechten die ze zelf wel kunnen doorsluizen aan de bouw en de industrie.